به گزارش تابناک هرمزگان،کوروش سلمانی در یادداشتی نوشت:
درود بر خدایِ هنرآفرین/ نگارندۀ هر گلِ آتشین
در پيج اينستاگرامي تئاتر هرمزگان چندي پيش مطلبي را خواندم تحت عنوان جشنواره ٣٥تئاتر هرمزگان و غيبت هنرمندان مطرح، نخ نمايي و غرض ورزي و نگاه كم عمق در اين مطلب را كنار ميگذارم
سوال اينجاست ايا يك هنرمند و كسي كه خود را صاحب ادب فرهنگ هنر و ايده ميداند با چنين لحن و ادبياتي به هنرمندان ديگر توهين و جسارت ميكند
نميدانم كه حب و بغض و بازيهاي كودكانه و برخي عزيزان در تاتر هرمزگان كي و كجا تمام خواهد شد تاتر اينقدر پيچ و تاب و صفحه سازي ندارد مرد ميدان باش بر صحنه باش همانقدر كه به نكته نظرات شما احترام ميگذارند احترام بگذاريد
حسين كريمي يونس دهقاني رضا جوشعار مصيب داوري جعفر قاسمي محمد سليمي داوود رمضان زاده شيما اكبري سعيد حسن زاده سميه زارعي رضا دريايي موسي كريمي سعيد موحدي فريده سلماني شيوا قاسمي حبيب ناصري ابوالقاسم احديان ايوب رحيمي رضا بهنامي و خيلي ديگر از هنرمندان كه اسمشان از قلم افتاده و پشت خيلي از كارهاي اين دوره هستند سبحاني سالاري و….ايا سينه سوخته ،مطرح ،شاخص واثر گذار نيستند ؟تا كي بيرون گود نشستن و تز دادن و ژست روشنفكر گرفتن روشني در فكر ادمي زمان اتفاق مي افتد كه گفتار و كردارش در راستاي ارتقا و خود سازي و خود شناسي خودش باشد هنر رسم فرزانگي وارستگي معرفت و محبت أست كه كلام نافذ و صحنه شيداي هنرمندان از هزار منبر فراتر أست همه اين عزيزان در راستاي جشنواره ٣٥هستند از داور گرفته تا طراح وبازيگر نويسنده و كارگردان و ريس انجمن كمي منصف و اگاه و با تدبير باشيم براي جلب توجه ميشود هنرمندانه ايفاي نقش كرد و منزلت خود را حفظ كرد و جسارت توهيني به احدي نكرد ميدان هنر جاي لايي كشيدن و هوار كشيدنهاي دروني و پوچ نيست و هر سختي را تحت عنوان خبر و اطلاع رساني منتشر نكنيم معتقدم هر كس وسط ميدان هست و در هر شرايطي هنر برايش ارزشمند أست به قول دوستي ما خيلي حرفها رو مي زنيم اما مال اون حرفا نيستيم يك سال كه شرف بر دار بود و هي ماله براي شرف و بي شرف كشيدند خود و منيت را كنار گذاشتن تجلي هنرمند واقعي أست منيت سوزنده تر از آتش ريشه را ميسوزاند و خشك ميكند به اميد راستي درستي دوستي و معرفت در هنر و تئاتر هرمزگان
حوادث سياسي و اجتماعي در گذر زمان همواره مي توانند دستمايه هنرمندان شوند و در توليدات اثار هنري موثر باشند هنرمند با متن جامعه و فضاي اجتماعي رابطه اي ناگسستني دارد اما نگاه خاص هر فرد به شرايط اجتماعي به رويدادهاي مهم فرهنگي در دوران گذار و پوست اندازي شرايط تفاوت دارد انچه امروز برخي هنرمندان را سر در گم كرده تناقض هاست كه تفاوت ها را كور كورانه قضاوت ميكنند امروز عده اي سنك اجراي عموم آموزش حضور در فيلم هاي مختلف جشنواره هاي فيلم را به سينه ميزنند منتقدا حجاب اجباري هستند شرايط كشور را استبداد زده مي پندارند مجوز اجرا از ارشاد مي گيرند وام ١٥٠ميليوني هنرمندان ثبت نام ميكنند اما اجراي تاتر را در جشنواره خيانت به ملت حمايت از مديران دولت قلمداد مي كنند فاجعه أست اين تناقض بزرگ در ذات كساني كه خود را فرهيخته خطاب ميكنند اپوزيسيون در هر مقطعي در هر تحرك و شور اجتماعي بايد شعور عقيدتي خود را بر مبناي شناخت اجتماعي جامعه حفظ كند و چهار چوب عقيدتي و ايدولوژي داشته باشد تئاتر جشنواره را اتفاقا مخاطب ميبيند و دستاويز تزوير هيچ مدير ومسؤولي نيست سوال اين أست ايا اثر اجرا شد شده براي اجراي عموم تحت نظارت شوراي نظارت بر تاتر استان مجوز اجرا نميگيرد ايا به قول عزيزان سانسور چي قيچي به دست حضور ندارد اين معادله كمي نابرابر و خام و سطحي أست صرفا بازي با واژه هاست بازي با موقعيت هاست بازي منافع بازي كم اثري و فرافكني أست تعريف ما از فكر جمعي حركت جمعي خواست جمعي تغيير ساختاري چيست در گذر زمان چگونه ميتوان رويدادهاي اجتماعي را به سمت سوي حركتي فراگير اثر گذار در راستاي توسعه تمدني حركت داد ؟ در جوامع توسعه یافته و یا در حال توسعه ،تئاتر از ارکان اصلی و تحول آفرین نهاد اجتماعی محسوب می گردد.این نهاد اجتماعی در راستای رفع نیازهای انسانی و اجتماعی،ضمن تعامل با ساختارها و هنجارهای جمعی ،با هنر آفرینی و خلق آثار نمایشی به تجلی زیبای حقایق و بیان جذاب انگیزه ها و احساسات مردم می پردازد و کارکرد عمیق و فراگستر خود را هم به عنوان آینه حیات جمعی و هم به عنوان الگوی زندگی اجتماعی بروز می دهد.
شواهد و تجارب هنرهای نمایشی در تاریخ گذشته و کنونی حاکی از آن است که تئاتر به عنوان وسیله ای موثر و کارآمد برای تقویت تلاشهای معیشتی و دفاعی و یا تحکیم مبانی حقوقی ،اجتماعی شدن،قانون پذیری و نظم و انضباط اجتماعی در قالب نمایشهای متنوع،جذاب و آگاهی بخش مورد استفاده مسئولین جامعه قرار گرفته شده است.
درحقیقت زمانی تئاتر و هنرهای نمایشی به جایگاه حقیقی خود نزدیک می شود که مردم تئاتر را برای خود تئاتر دوست بدارند و آن هنگامی است که تئاتر با فرهنگ ،ادب ،تعالی افکار و احساسات انسانها و روحیات و وجدان جمعی جامعه سر و کار داشته باشد و رویکرد آن بگونه ای باشد که به معنای حقیقی خود یعنی تجلی حقیقی ویژگی های ضروری مردم و روشنگری و تحول آفرینی آن نزدیک گردد.
وقتی چنین مردمی با فرهنگ و هنرمند در جامعه فزونی یافته و هنردوستی و فرهنگ پذیری رواج یابد، امکان ایجاد جامعه ای فرهنگی و آرمانی افزایش خواهد یافت.در چنین شرایطی تئاتر منزلتی فراخور رسالت خود داشته، از نقش و جایگاهی بالا در میان توده های مردم بوِیژه نخبگان برخور دار خواهد بودتئاتر و نمایش رسانه ایست که می‌تواند تنها با شناخت صحیح قابلیت‌ها واستعدادهای نهفته‌اش از طرف گروه تولید کننده یک نمایش، رسانه‌ای تاثیرگذار برای انتقال پیام‌های ملی، قومی و ارزشی یک جامعه باشد.همانگونه که نمایش می‌تواند آیینه فرهنگ جامعه باشد، می‌تواند بر آن نیز تاثیر بگذارد. آنچه در صحنه تئاتر اجرا می‌شود، می‌تواند تاثیر عمیق و بلند مدتی در ذهن و تفکر مخاطب داشته باشد و این نکته‌ای است که باید به آن توجه کرد چرا که ارائه پیام‌های درست و انتقال مفاهیم متعالی برگرفته از آموزه‌های دینی در این بخش می‌تواند بسیار نقش آفرین باشد.
اگر تئاتر را بر پایه باورهای دینی و ملکه‌های ذهن مردم استوار کنیم، اثر مطلوبی بر مردم خواهد گذاشت. منزلت و شان هنر براي بازخورد واقعيت شناختي پيرامون و رويدادهاي اجتماعي هنرمند را در مسيري قرار مي دهد كه در هر شرايطي رسالت خود را به سر منزل مقصود برساند هيچ هنرمندي فارغ از جشنواره نيست حتي منتقدان كنوني سالها در جشنواره ها جا پاي خود را سفت كرده اند و تا هر كجاي هر جشنواره اي رفته اند اماامروز واقعيت تحولي و اجتماعي انها جشنواره تئاترنيست بلكه ميخواهد بدنه تاتر. را به يك مساله جامعه گره بزنند ان هم گره اي ناجور كه در فهم و درك برخي از هنرمندان نميگنجد در اين جا بايد به جد درك متقابل فهم آزادي عمل و منطق خردمندانه هنرمندان حكم فرما شود و جور ديگري خود را در مسيري موازي بنام تاتر حفظ كرد اين فرايند فلسفي گونه نيازمند صبر تحمل و عزت نفسي هنرمندانه است
انتهای پیام//